Gaston ontdekte zijn komisch talent toen hij in zijn korfbalclub tijdens een feestje een sketch over een korfballer die met de nationale ploeg wou meedoen, maar altijd op de bank moest blijven zitten en daarna in het veld putten begint te graven waar hij tenslotte zelf inliep. Zangeres Lizy Berna die op één van die optredens was uitgenodigd vond Gaston wel geestig en bracht hem in contact met conferencier Jaak De Voght die ook impresario was voor veel variétéartiesten waardoor Gaston links en rechts begon op te treden. Hij begon ook zijn eigen materiaal te schrijven en mocht uiteindelijk zelfs op televisie tijdens Expo '58 alle dagen grappen vertellen over de wereldtentoonstelling. De teksten die hij toen voordroeg waren wel geschreven door Gaston Durnez. Toch ging de komiek hier vroegtijdig de mist in. De regisseur dwong de Antwerps pratende Gaston ABN te spreken en in drie minuten tijd zijn vier pagina's tekst door te nemen vooraleer hij moest opkomen.
Een jaar later, in 1959, werd Gaston nog eens gevraagd voor een televisieoptreden, ditmaal live vanuit het Kursaal van Beringen. Het was de bedoeling dat hij in afwachting tot de volgende acts opkwamen moppen tapte en weer diende hij ABN te spreken. De BRT zei ook dat hij met zijn rug naar het publiek moest staan en maar een paar moppen hoefde te vertellen voor de volgende acts op zouden komen. Het duurde echter veel langer voor de acts zich hadden omgekleed en Gaston diende veel meer moppen te tappen dan gepland. Op den duur was hij echter uitverteld en gaf hij het tenslotte op. Tot overmaat van ramp lachte niemand in de zaal omdat ze hem niet konden verstaan, met zijn rug naar hen toegekeerd. Het zou jaren duren voor Gaston weer op de televisie verscheen....
In het variété ging het de komiek echter wel voor de wind. Zijn revues in de Ancienne Belgique trokken volle zalen en van heinde en verre kwamen er internationale sterren optreden. De eigenaar van de Ancienne Belgique was Arthur Mathonet, een Franstalige Luikenaar die goed Nederlands sprak maar wel met een zwaar Frans accent. Deze had echter een hekel aan Gaston sinds de komiek in 1956 voor hem in het orkest van Emile Sulon had opgetreden en al zijn aankondigingen in het Vlaams had gedaan, in plaats van in beide landstalen. Mathonet had toen Gastons naam uit de programmaboekjes geschrapt. Pas een paar jaar later, toen Gaston voor een revue van sanatorium De Mick optrad voor patiënten in socialistische ziekenhuizen, mocht hij op aanbeveling van Jacques Vandenbergh, de directeur van het sanatorium, weer in de Ancienne Belgique optreden. De revues waar Gaston aan meedeed waren algauw uitverkocht. Hij trad toen met zijn collega's vaak twee keer per dag op en 's zondags zelfs drie maal. Het waren vooral komedies, maar er werd ook in gezongen.
In 1960 trouwde hij en kreeg in 1961 een dochter.
Gaston leerde Leo Martin voor het eerst kennen in 1957 in de Billiard Palace waar het orkest van Willy Rockin speelde. Leo speelde er saxofoon en klarinet en Gaston voerde soms samen met hem enkele sketches voor twee man op. In de jaren '60 kreeg Leo een eigen orkest en werd het eenvoudiger om Gaston uit te nodigen om sketches te komen spelen. Hun komische optredens dienden vaak als proloog voor Leo's muzikale momenten. Met deze optredens werd de basis gelegd voor wat later Gaston en Leo zou worden. Tot 1972 bleven ze echter apart van elkaar optreden.
Gaston trad 's winters in de Ancienne Belgique op en 'zomers speelde hij in Blankenberge in de Eden met het orkest van Bobby Setter. Leo trad toen in Oostende op in "Het Witte Paard" en zou bleven ze regelmatig in contact om samen de zalen te vermaken. Toen in 1968 de baas van "Het Witte Paard" Gaston vast in dienst nam de eigenaar van de Eden prompt ontslag omdat hij vond dat hij zonder Gaston niets was. Gaston en Leo voerde hun acts ook op in het Engels vanwege de toeristen die vanuit dat land "Het Witte Paard" aandeden.
In 1972 doekte Leo zijn orkest op en traden hij en Gaston nog uitsluitend op als komieken. Toch bleven ze nog geruime tijd hun shows in Oostende doen tot "Het Witte Paard" uiteindelijk afbrandde.
In 2005 werd Gaston genomineerd als één van de kansmakers op een nominatie voor de titel De Grootste Belg, maar strandde uiteindelijk op nr. 359 van zij die de lijst niet haalden.
In 2006 werd Berghmans door koning Albert II onderscheiden met de titel "Commandeur in de Kroonorde".
Ter gelegenheid van zijn 80e verjaardag start VTM op 6 december 2006 een 5-delig portret van Berghmans, gepresenteerd door verschillende collega's. Het programma krijgt de toepasselijke naam Gaston 80.
Bron: wikipedia.be